-
arcades commented on You've never heard western rock and pop the way these Azerbaijani musicians play them Βάζω και λίγη αρμένικη τζαζ για ισορροπία: https://youtu.be/gzFAR6aN20g 1 year ago
-
dytistonniptiron commented on You've never heard western rock and pop the way these Azerbaijani musicians play them Ε, είπα κι εγώ να βάλω κάτι για άκουσμα λοιπόν, όχι για διάβασμα :) 1 year ago
-
Elias commented on You've never heard western rock and pop the way these Azerbaijani musicians play them Εντάξει, εγώ τουλάχιστον εδώ κοντά είμαι. Απλώς, ίσως τέλειωσε η εποχή του ίντερνετ, του διαβάσματος και του γραψίματος. Δεν βγαίνει τίποτα με το διάβασμα. 1 year ago
-
dytistonniptiron commented on The Left Needs To Get Over Multiculturalism After This Election Βλέπεις που είσαι κακόπιστος; Εγώ σου είπα μόνο ότι όταν μιλάς για ρατσισμό, χωρίς εισαγωγικά, αναφέρεσαι σε φυλές - πόσο μάλλον όταν τον χαρακτηρίζεις "αντίστροφο". Αν δεις ξανά με καλή πρόθεση όλα όσα έγραψα εδώ μέχρι τώρα, θα καταλάβεις ότι συμφωνώντας καταρχήν με μεγάλο μέρος της οπτικής σου στο συγκεκριμένο έκανα καλοπροαίρετα μια παρατήρηση -- και ότι, φυσικά, πουθενά δεν σε κατηγόρησα για ρατσισμό ούτε ευθέως ούτε πλαγίως. Αλλά πόση καλή προαίρεση να μου μείνει; Κάπως έτσι μείναμε εσύ κι εγώ εδώ πέρα. Τα υπόλοιπα, ίσως αύριο (που λέει κι ο Καζαντζίδης) 1 year ago
-
michael commented on The Left Needs To Get Over Multiculturalism After This Election άμα μιλάς για "ρατσισμό κατά των λευκών φτωχών" αναγκαστικά υπονοείς τη συμπλήρωση "και υπέρ των μη λευκών". Είσαι απαράδεκτος. Και που ξέρεις ότι δεν συμπληρώνω "και υπέρ των ελίτ"; (που αυτό δηλαδή πιστεύω επειδή συμφωνώ 100% με αυτόν τον τύπο https://medium.com/@Chris_arnade/divided-by-meaning-1ab510759ee7#.d0l7kzjgc -- προεκλογικά έστειλα το συγκεκριμένο κείμενο και στον cognord και τον waste, αν και μου είναι αδιάφορο αν με πιστεύεις -- τα ίδια βέβαια θα βρεις και μέσα στα υπόλοιπα λινκ αν τα διάβαζες και αν το μόνο που δεν σε ενδιέφερε ήταν να με βγάλεις μαλάκα). Είσαι μέσα στο μυαλό...... 1 year ago
Provide new post link
×
4
Published
17 Sep '16
αρχι-ΚΚΕ αρθρογραφος + συριζαϊκό προπαγανδιστικό όργανο + ΧΑυγιτικο hoax + αντιαμερικανισμός = ελληνικός δημόσιος διάλογος
"Ο Μιλόσεβιτς δολοφονήθηκε. Οι εκτελεστές του Μιλόσεβιτς, πριν τον βγάλουν από τη μέση, είχαν εκτελέσει τη χώρα του, βομβαρδίζοντάς την ανελέητα για 78 μέρες και νύχτες. Οι δολοφόνοι του Μιλόσεβιτς, πριν εφαρμόσουν το «δίκαιο» της Χάγης, είχαν εφαρμόσει το «δίκαιο» των «έξυπνων όπλων»"
Εμετός
Μήπως ταιριάζει πιο πολύ, ελληνικός δημόσιος διάλογος με τις δύο τελευταίες λέξεις σε « » ;
Τον έκραξε κανείς από το ΣΥΡΙΖΑ, για να δω κάτι;
Σωστός. Και αντίστοιχη σιωπή -- όσον αφορά το διαδίκτυο και τα σόσιαλ μίντια ή τουλάχιστον όσα εγώ τσεκάρω -- παρατήρησα και σε φιλο-ΚΚΕ φωνές, που κατά τ' άλλα εντοπίζουν και το τελευταίο στραβοπάτημα στο υποτελευταιο κείμενο του πιο βαθειού ίντερνετ για να κάνουν πλάκα σε συριζαϊκές κωλοτούμπες. Αμφότερες οι πλευρές αποτυγχάνουν να δουν που συναντιέται ο λόγος τους με της Χρυσής Αυγής (η όλη ιστορία περί "μη-καταδίκης" ξεκινάει από κείμενο στα μμε της ΧΑ), παρόλο που έχει γίνει επανηλειμένα και στο παρελθόν (πχ υπόθεση Χαλιβουργίας και συνδικαλιστές κκε αγκαλία με ΧΑ που για την τιμή των όπλων, όταν ξεχάστηκε και δεν θα έβγαινε κανείς να απαντήσει, τότε μόνο έπαιξε σπιν από το κκε ότι όλα ηταν κακοήθιες). Βεβαίως, τον καραγκιόζη τον Παπαδημιτρίου με τα περί "σοβαρής ΧΑ" και τα ρεπορτάζ του μέγκα ξέρουν να τα θυμούνται για να τονίζουν πως έτσι πότισε ο φασισμός. Όχι βεβαία τις κοινές εθνικές αφηγήσεων τύπου "οι Σέρβοι τα αδέρφια μας," που αποτελούν τόπο αμφότερων πλευρών του φάσματος.
Υ.Γ. Aftercrisis, δεν είμαι σίγουρος ότι σε πιάνω. Εννοείς στην τελευταία, τελευταία λέξη υποθέτω, σωστα; "Διάλογος." Ποιος διάλογος; "Μουγκρητό" πιο καλά...
Σωστός.
ΜΜΕ (η πλειοψηφία των διαδικτυακών συμπεριλαμβάνεται) = ΜουΜούουουΕ
(στην εικόνα βοσκοί, στον ήχο βόϊδα)
Αντί σχολίου στην παραπάνω κάπως θλιβερή συζήτηση ας βάλω τον κατεξοχήν νηφάλιο σχολιαστή του ελληνικού ίντερνετ (και εκείνον που δεν διστάζει να παραδέχεται τα λάθη του :) ): histologion-gr.blogspot.gr/2016/10/remix-2016.html
Ααχ, άντε πάλι (βαθειά ανάσα).
Άλλο ένα καλό (ειλικρινά) κείμενο, με σοβαρές όμως αδυναμίες, όπως εκείνο με την Ιαπωνία στον Β’ΠΠ (gather8.com/poster/view/6187). Κλασσικά το πρόβλημα είναι η ανάγκη να εκβιαστεί αφηγηματικά η κύρια θέση του συγγραφέα, εν προκειμένου το μανιχαιστικό δίπολο–που έχω ξαναπεί στον Ταλώ–κακοί ιμπεριαλιστές/πανίσχυρση αυτοκρατορία νταρθ βέιντερ – καλοί αντι-ιμπεριαλιστές/επαναστάτες. Και ας παραδέχεται πως ο Μιλόσεβιτς μόνο από σπόντα θεωρείται από ορισμένους καβάλα στο αντι-ιμπεριαλιστικό άλογο, στην επιλόγο καταλήγει και εκείνος στο ίδιο συμπέρασμα:
Είναι πλέον αδύνατον να δούμε τον χειρισμό του Γιουγκοσλαβικού και τις "ανθρωπιστικές επεμβάσεις" στη Γιουγκοσλαβία ερήμην του τι επακολούθησε. Της εισβολής δηλαδή στο Ιράκ (και της "δίκης του Σαντάμ") ή της στήριξης δυτικόφιλων κυβερνήσεων σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (στις οποίες συμμετέχουν ακόμα και καραμπινάτοι ναζιστές, όπως στην Ουκρανία), ή ακόμα και της επέμβασης στη Λιβύη (με την "αυθόρμητη εκτέλεση του Καντάφι") ή στη Συρία. Είναι αδύνατον να μην δούμε πως όλα αυτά, της δίκης Μιλόσεβιτς συμπεριλαμβανομένης, ήταν πρόλογος.
Κατ’ αρχάς, από την παραπάνω λίστα βλέπω πως λείπει η Βενεζουέλα. Και αναφέρω την Βενεζουέλα γιατί τώρα που ο Τάλως παραδέχεται σε σένα τα λάθη του, Δύτη, δεν ξέρω αν θέλει να παραδεχθεί πως ήταν και με μένα λάθος, όταν έλεγε: «Όσο γκάου και να είναι ο Μαδούρο τα "εξεγερμένα κολεγιόπαιδα" είναι ο Εχθρός. Της ανθρωπότητας όχι μόνο της Βενεζουέλας» (gather8.com/poster/view/4084). Να υπενθυμίσω, αν και το χω ξανακάνει λαμβάνοντας σιωπή, πως υπήρχε μια εμονή εκείνη την περίοδο πως πίσω από τις διαδηλώσεις ήταν οι κακοί δυτικοί που χρηματοδοτούν εξεγέρσεις για να ρίξουν κυβερνήσεις που σηκώνουν κεφάλι, όχι πραγματικοί εξεγερμένοι αντιδρώντας στην εξαθλίωσή τους.
Όσον αφορά τις αδυναμίες τώρα του κειμένου: Ενώ φαινομενικά διαφωνεί με την «αθώωση» Μιλόσεβιτς, όπως την περιγράφει ο Μπογιόπουλος και οι Χρυσαυγίτες, καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα: «δύσκολα θα καταδικαζόταν ο Μιλόσεβιτς στη Χάγη για οτιδήποτε είχε σχέση με γενοκτονία στη Βοσνία και την Κροατία, αν επιζούσε». Και μάλιστα ακολουθεί την ίδια συλογιστική με Μπογίο-αυγά: θα αθωωνώταν και καλά ο Μιλόσεβιτς επειδή ένα εδάφιο στη δίκη κάποιου άλλου ερμηνεύτηκε ως αθώωση. Ακόμα χειρότερα ο Τάλως βρίσκει εξολοκλήρου αθωωτική απόφαση, όχι απλώς απόσμπασμα. Μόνο που δεν είναι έτσι, αρκεί να διαβάσει κανείς τα λινκ που παραθέτει...
Πρώτον, το ρεπορτάζ του γκάρντιαν ξεκαθαρίζει πως ο Βόισλαβ Σέσελι αθωώθηκε, παρόλο που το δικαστήριο αναγνωρίζει πως έκανε προπαγάνδα και διέδιδε λόγο μίσους, επειδή δεν ήταν ποτέ αρχηγός των συγκεκριμένων ομάδων που διέπραξαν τα λεχθέντα εγκλήματα. Έχει τεράστια διαφορά το ένα από το άλλο, η πράξη από τον λόγο, και ας είναι αυτή η προπαγάνδα εξίσου αισχρή. Δεύτερον, τα δυο από τα τρια κείμενα που αναφέρονται στην υπόθεση Μιλόσεβιτς και το πως θα καταπέσει είναι αμφότερα άρθρα γνώμης (και μάλιστα αμφιλεγόμενης), ενώ το τρίτο, ένα ρεπορτάζ του AP εξηγεί πως είναι δύσκολη καταδίκη σε γενοκτονία γιατί θα έπρεπε να αποδειχθεί η a plan to wipe out "in whole or in part" an ethnic or religious group.. Δηλαδή Χίτλερ φάση. Όχι όμως πως δεν θα καταδικαζόταν για άλλα, μικρότερης εμβέλειας πράξεις, που περιγράφουν συγκεκριμένα εγκλήματα.
Και μέσα σε όλα αυτά και ένα false equivalence: Γιατί δεν καταδικάστηκε και το ΝΑΤΟ μπαμπά; Ποιο είναι κατηγορία για το ΝΑΤΟ βέβαια; Όχι γενοκτονίας, αλλά υπέρμετρης χρήσης δύναμης. Αν μπορεί κανείς να αποδείξει το «υπέρμετρη», όταν δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί καλά καλά η γενοκτονία γιατί κανείς δεν είναι Τζειμσμποντικός κακός που να κρατά στο αρχηγείο του σε έναν πίνακα πάνω σημειώσεις με μεγάλα γράμματα και βελάκια για το πως θα κάνει το ένα και πως το άλλο.
Ας βγει λοιπόν ο Μιλόσεβιτς αθώωος ή τουλάχιστον όχι τόσο ένοχος όσο ήθελε το πλήρες κατηγορητήριο για να μην είναι non sequitur το «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» με ειρωνικά εισαγωγικά. Γεγονός που καταδεικνύει το προβληματικό της όλης αφήγησης. Γιατί αν είναι οι «ανθρωπιστικές παρεμβάσεις» υποκριτικές (δεκτόν) και η επίκληση στα θύματά τους αίτημα δικαιοσύνης, το να μετράς από την άλλη και να λες, δεν είναι και τόσο πολλά εν τέλει τα θύματα του δικτάτορα, δεν είναι εξίσου υποκρισία;
Κατ' αρχάς για το "Όσο γκάου και να είναι ο Μαδούρο τα "εξεγερμένα κολεγιόπαιδα" είναι ο Εχθρός. Της ανθρωπότητας όχι μόνο της Βενεζουέλας" - επιμένω. Η ανάκτηση της εξουσίας από την ακροδεξιά και τα ευκατάστατα κυριλέ στρώματα της χώρας θα σημάνει καταστάσεις Κολομβίας με ποταμούς αίματος. Τελεία. Θυμάμαι το 1989 και το Καρακάσο. Ο Μαδούρος θα το ρίξει στα βράχια γιατί δεν το έχει, και αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι εφιαλτικό, εφιαλτικότερο απο οτιδήποτε τρέχει τώρα (και με το πετρέλαιο εκεί που είναι δεν θα υπάρξει και καμία ανάκαμψη). Την πολύ λάιτ εκδοχή του τι θα ακολουθήσει τη βλέπουμε στη Βραζιλία μετά το πραξικόπημα. Η ιδέα πως υπάρχει μη-ρεβανσιστική δεξιά εκεί πέρα δεν αντέχει στον ιστορικό έλεγχο. Και φυσικά οι ΗΠΑ στηρίζουν την εκεί ακροδεξιά, σε όλη την Αμερική ισχύει αυτό. Είναι derail αυτό και δεν θα επανέλθω όμως.
Επί της ουσίας τώρα: Ο Μιλόσεβιτς εικάζω πως θα αθωωνόταν *για τα εγκλήματα της γενοκτονίας* και για τους λόγους που αναφέρει ο Michael και για το ότι για το ίδιο έγκλημα το 2007 το ανώτατο διεθνές δικαστήριο είχε απορρίψει την κατηγορία περί συμμετοχής της νέας Γιουγκοσλαβίας σε γενοκτονία στη Βοσνία. Αν η χώρα εν συνόλω δεν το διέπραξε δύσκολα το έχει διαπράξει ο ηγέτης της.
Για τον Σέσελι αρκεί να πω πως ο Σέσελι ήταν λόγω και έργω αρχηγός, αρχηγότατος, ομάδων που διέπραξαν στυγερότατα εγκλήματα, απλά δεν μπορεί να αποδειχθεί εύκολα αυτό στο δικαστήριο για πολλούς λόγους *και το ήξεραν πριν τον παραπέμψουν*.
Η πρώτη παράγραφος μιλάει για το αδίκημα της γενοκτονίας και ακριβώς για ποιο λόγο δεν θα ήταν εύκολη η καταδίκη του για αυτή. Προφανώς θα ήταν ευκολότερη η καταδίκη του για ήσσονες κατηγορίες. Αλλά και για αυτές θα έπρεπε να βρεθούν απευθείας εντολές. Για την δολοφονία του Στάμπολιτς που ήταν κραυγαλέα δική του δουλειά, δεν βρέθηκαν ποτέ επαρκή στοιχεία για να τον καταδικάσουν.
Στο κείμενο του 2006, η πρόθεσή μου ήταν να αντικρούσω δύο εξίσου εσφαλμένα αφηγήματα. Το ένα το αναμασά ο Μπογόπουλος. Δεν έχω πει ποτέ για λίγα "θύματα του δικτάτορα" αν και στο κείμενο του 2006 αμφισβητώ πως μπορεί ο Μιλόσεβιτς καλή τη πίστη να χαρακτηριστεί δικτάτορας.
Στη Γιουγκοσλαβία συνέβη ένας εμφύλιος, στον οποίο η ισχυρότερη δύναμη ήταν η Σερβία. Την κυβέρνηση της Σερβίας την είχε (εκλεγόμενος) ο ΣΜ. Από όλες τις υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις στη Σερβία εκείνη την εποχή ήταν ο λιγότερο εθνικιστής (πλην Πέσιτς), συμφώνησε στο Ντέιτον και δεν επέμενε σε πόλεμο στην Κράινα *παρότι όλη η αντιπολίτευση τον κατηγόρησε για αυτό* και οι Σερβοβόσνιοι τον είχαν καταγγείλει. Αν ηγέτης ης Σερβίας με κάποιον μαγικό τρόπο γινόταν ο Κοστούνιτσα π.χ. εκείνη την εποχή α. ακόμα πόλεμο θα είχαν στην Βοσνία και β. Θα εθεωρείτο statesman όχι υπόδικος σήμερα. Σημειώνω πως ουδέποτε ετέθη σοβαρά θέμα παραπομπής του Τούτζμαν στη Χάγη, παρότι είναι βέβαιο πως ήταν συνσυνωμότης του ΣΜ για την Βοσνία και παρότι ήταν σίγουρα αυτός που διέταξε την εθνοκάθαρση της Κράινα. O Λόρδος Όουεν frchrissakes τον θεωρούσε pragmatic nationalist.
Οι ανθρωπιστικές επεμβάσεις είναι υποκριτικές ακόμα και όταν αφορούν κανονικούς και αιματοβαμμένους δικτάτορες (βλ. Σαντάμ), δεν έχει σχέση το ένα με το άλλο. Και να καταδικαζόταν ο Μιλόσεβιτς με καραμπινάτα στοιχεία, και πάλι πρόλογος του Ιράκ θα ήταν η Γιουγκοσλαβία, Τα δε επί τόπου αποτελέσματα των ανθρωπιστικών επεμβάσεων στο Κόσοβο και τη Βοσνία τα καταγράφω νομίζω χωρίς υπερβολές.
Επίσης σημειώνω πως με εγκαλείς επειδή επισημαίνω πως: «δύσκολα θα καταδικαζόταν ο Μιλόσεβιτς στη Χάγη για οτιδήποτε είχε σχέση με γενοκτονία στη Βοσνία και την Κροατία, αν επιζούσε» ενώ παρακάτω παραδέχεται πως η γενοκτονία είναι πράγματι δύσκολο να τεκμηριωθεί :-) (αν και στα νομικά "γενοκτονία" δεν είναι αυτό που εννοούμε οι κανονικοί άνθρωποι με τη λέξη)
Α και το δίπολο "κακοί ιμπεριαλιστές/πανίσχυρη αυτοκρατορία νταρθ βέιντερ – καλοί αντι-ιμπεριαλιστές/επαναστάτες" είναι σίγουρο πως δεν αφορά τον Μιλόσεβιτς, ένας σκοπός του άρθρου είναι να το επισημάνει αυτό! Αφορά τον Μαδούρο όμως ;-)
Ωραία, με καλύπτεις με πολλά απ όσα λες στην απάντησή σου. Επαναλάβω ότι ειλικρινά μου άρεσε το κείμενό σου, και αν έμενα μόνο στο κομμάτι του 2006 δεν θα είχα καμία αντίρηση. Το λέω επειδή κάνοντας κριτική (και μάλιστα πολυλογάδικη, όπως συνηθίζω :-) ) μπορεί να νομίζεις το αντίθετο. Να διευκρινίσω επίσης, επειδή ξαναδιαβάζω τι έγραψα και την αναφορά στο κείμενο του Μπογιόπουλου και κακώς δεν το τόνισα, η τεράστια διαφορά είναι πως εκείνος προσπαθεί κυριολεκτικά να βγάλει αθώο τον Μιλόσεβιτς. Παρόλα αυτά, θα επιμείνω πως χωρίς τις διευκρινίσεις είναι τρομακτικά κοντά σε μια ισορροπία ενός false equivalence, που κατ’ εμέ έχει μια ξεκάθαρη προέλευση στο σκεπτικό σου, που βασικά και εσύ ο ίδιος το παραδέχεσαι: Το μανιχαϊστικό δίπολο που λέγαμε. Πρόσεχε, δεν λέω πως βλέπει τον Μιλόσεβιτς ως τον επαναστάτη απέναντη στους κακούς. Αλλά βλέπεις την ιστορία του ως μοιραία μπλεγμένη στην αράχνη της μεγαλύτερης εικόνας/ιστορίας των κακών. Αφού λες: Και να καταδικαζόταν ο Μιλόσεβιτς με καραμπινάτα στοιχεία, και πάλι πρόλογος του Ιράκ θα ήταν η Γιουγκοσλαβία.
Το πρόβλημα όταν μπλέκεις σε μια τέτοια αφήγηση, και γι’ αυτό επιμένω σε αυτό, είναι πως εφόσον την αποδεχθείς, όλα θα πρέπει να εξηγούνται εντός αυτής. Παγιδεύεσαι, λοιπόν, και δεν μπορείς να κάνεις ούτε μπρος, ούτε πίσω, μόνο να φανατιστείς αρκετά ώστε να πείσεις τον εαυτό σου. Δυστυχώς ισχύει για το 90% του κόσμου στις μέρες, παντού. Για να δώσω ένα σχετικό παράδειγμα με τα ελληνικά δεδομένα, δες το αδιέξοδο του πως έχουν παγιδευτεί εντός της αφήγησής τους οι κομματικά ενταγμένοι στο Σύριζα. Αυτό και μόνο.
Για να επιστρέψω όμως στα της Γιουγκοσλαβίας, αν πρέπει οπωσδήποτε να δεις τον πόλεμο ως συνέχεια μια μεγαλύτερης ιστορίας, μοιραία όλα τα κομμάτια θα πρέπει να κολλάνε ακόμα και με το ζόρι στην αφήγηση. Αλλά ο κόσμος μας είναι τόσο απροσδόκητα τυχαίος που μακάρι να υπήρχε αυτή η μεγαλύτερη αφήγηση. Δεν υπάρχει όμως και γι’ αυτό βλέπουμε αυτό το χάος. Γι’ αυτό, αν και ξέρω πως δεν θα συμφωνήσουμε, θα ήθελα παρόλα αυτά να σε ρωτήσω γιατί βάζει σε εισαγωγικά την «ανθρωπιστική επέμβαση» στα περί του πολέμου; Δεν θα σου ζητούσα να μου αποδείξεις πως έγινε αυτό και εκείνο, όταν τα δικαστήρια δεν βγάζουν άκρη, αν και σε άλλες περιπτώσεις όταν κάτι είναι ηλίου φαηνότερο, κανείς δεν αμφισβητεί το υστερόβουλο της παρέμβασης. Πχ μιας και τις ανέφερες, τις αμερικάνικες παρεμβάσεις στην Λ. Αμερική, που υπάρχουν ως παραδοχή μέχρι και στην ποπ κουλτούρα (δες το Νάρκος του Νέτφλιξ). Μόνο το κίνητρο αν μπορείς να μου δείξεις πως υπάρχει. Αν τον πιάσεις απομονομένα, δεν νομίζω πως θα τα καταφέρεις. Γι’ αυτό λοιπόν έχεις ανάγκη της μεγαλύτερη αφήγηση και εδώ είναι που γίνεται ο χαμός.
Να κλείσω με Βενεζουέλα. Το υπονοούμενο το πέταξα κυρίως για τα «κολαιγιόπεδα». Γιατί αυτό που υποστήριζες ουσιαστικά είναι πως ήταν στημένα από τον νταρθ βέιντερ. Αν επιμένεις σε αυτό, δυστυχώς έχεις διαψευστεί από τις εξελίξεις. Η οικονομική κατάρευση ήταν αληθινή και εξαθλιωτική. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους γιατί πραγματικά πόνεσε και πονάει. Αναφορικά για το αν θα έχουμε σφαγές, όμως, αν πάρουν ξανά την εξουσία οι δεξιοί, αυτό δεν το ξέρω. Από τη μια δεν μου αρέσει αυτή η λογική της πρόβλεψης σε βαθμό ΤΙΝΑ, που όλοι χρησιμοποιούν όταν τους συμφέρει. Να χαίρεσαι που έχεις εμένα και σε γαμάω, γαιτί ο απέναντι θα ήταν πολύ πιο σκληρός. Και ποιος δεν το λέει αυτές τις μέρες. Ξανά για να το μεταφράσω σε ελληνικό παράδειγμα, συνεχώς ο σύριζα. Αλλά από την άλλη κάποτε ήμουν αφελής αρκετά να πιστέψω στην αραβική άνοιξη. Ποια δημοκρατία και τι να πούμε στα θύματα. Γι’ αυτό μπορεί να έχεις δίκιο.