Λες να εμφανιστεί εδώ ο Ολντ να μας πει; (Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, αλλά αθόρυβα εμφανίστηκαν οι αδμινιστράτορες και έσβησαν το διαφημιστικό)

Όλες οι απορίες υπάρχει τρόπος να λυθούν :) www.sgt.gr/gre/SPG1032/?vid=1_h1nfo3oh

hit and run :) Αν ξαναπεράσεις, θα σε τρατάρουμε και κάτι!

Λοιπόν ορίστε Cognord, έκατσα και τον άκουσα εγώ για σένα (από το 4:28:00 και μετά η συζήτηση, δεν έκατσα να ακούσω την εισήγησή του). Για τον κανιβαλισμό που έφαγε στο τουίτερ και ότι αποχώρησε επειδή του κάναν μπούλινγκ (ή κάτι τέτοιο) είπε, και μετά νομίζω στράφηκε απευθείας εναντίον του Ολντ ως (περίπου) εξής:
4:31:00 "το θέμα είναι αν το Εθνικό Θέατρο -όχι για τους φορολογούμενους πολίτες, αλλά ως θεσμός- έπρεπε να εντάξει στο πρόγραμμά του αυτό το έργο... Είμαι τελείως αντίθετος στο να κατέβει το έργο, αλλά εγώ στη θέση του [Λιβαθηνού] δεν θα το επέλεγα... Υπάρχουνε νεκροί και συγγενείς νεκρών, αυτό δεν το καταλαβαίνετε;... δηλαδή λίγο τακτ, αυτό θα παρακαλούσα και είναι κάτι το οποίο δεν διδάσκεται όντως. Τακτ, κομψότητα, ξέρετε τι είναι;"

Αυτά!

Έκατσα και εγώ και το είδα. Αν θα έπρεπε να βγάλω κάποια γνώμη (που δεν πρέπει αλλά το κάνω πάραυτα) θα έλεγα πως τέτοια events δεν προσφέρουν και πολύ χώρο για σοβαρή κουβέντα. Είναι απλά μια σειρά από μονόλογοι, που εφάπτονται μέσω μιας συμβολικής ευγένειας ή και μερικές φορές μιας κεκαλυμένης κακίας.

Το επιχείρημα του Χωμενίδη περί τακτ είναι γελοίο, αλλά όταν δεν σου δίνεται η ευκαιρία να απαντήσεις, το γελοίο μετατρέπεται σε εκνευριστικό. Ειδικά όταν συνοδεύεται από αυτή την αλαζονεία ("Κομψότητα. Ξέρετε τι είναι αυτό;").

Ας σταματήσουμε κάπου εδώ γιατί θα λέει ότι του κάνουμε μπούλινγκ και από το γκαδερέιτ :)

Κωστάκος, ο τακτλες τζιχαντιστής του τουίτερ. Στο μεταξύ αυτός ο καραγκιόζης με την κόκκινη γραβάτα έχει γράψει ολόκληρο μυθιστόρημα πάνω στην επίκαιρη τότε 17Ν (Το σπίτι και το κελλί) - αλλά φαντάζομαι το να μιζάρεις πάνω στη δίκη με τη μάνα του Αξαρλιάν είναι πιο τακτφούλ.

Δύτη, τα σέβη μου, ξέχασα να πώ!

Νταξ, ανοίγω τις σαμπάνιες. Είθε αυτό το νήμα να αποτελέσει την αρχή της επιστροφής των απολωλότων. Όπως θα έλεγε και ο Όμηρος: "Πώς γύρισε ο Σαμαράς στη Νέα Δημοκρατία και την οδήγησε στην εξουσία και την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς τη γύρισε τα πάνω κάτω; Έτσι και στο γκαδερέιτ κτλ. κτλ."
(το παίζω Ηλίας, είναι κάτι σαν εξορκισμός για να τον ξαναφέρω κι αυτόν)

Δεν προκεται να αποτελαισει καμια απαρχη επιστροφης των απολωλοτων, Δυτη, και αυτο ειναι που επεξηγει στο κατω κατω. Πως δυστυχως δεν μπορουμε, δεν αντεχουμε, πιο σωστα, να συζητησουμε εκτος των στεγανων μας. Ακομα και τωρα μας ειναι ευκολοτερο να κανουμε πλακα για των χωμενιδη, παρα να παρουμε θεση συνολοκα ή επιμερους για τα λεγομενα των συμμετεχοντων στο πανελ. Απο αυτη την αποψη, οι του μπαζ δειχνουν μεγαλυτερη ωριμοτητα στην επιχειρηματολογια τους, αν και αμφιβαλω πως αν ειχα να συζητησω ξανα μαζι τους συστηματα θα αντεχαν και εκεινοι και εγω. Αλλα το θεμα ειναι δομικο. Οταν εχεις αποφασισει πχ πως παει, τελειωσε η φουρεστ ειναι η "πρωθιερεια της ισλαμοφοβιας," πως θα ηταν δυνατον να κανεις την οποιαδηποτε συζητηση; Σε ποια βαση; Εμενα, για παραδειγμα, μου φανηκε η παρεμβαση της φουρεστ η πιο μεστη ολων των συμμετεχοντων στο πανελ, καθοτι ειναι προφανες πως για την ιδια το ζητημα της αυτολογοκρισιας ειναι κατι παραπανω απο απλη ομφαλοσκοπηση, αλλα μαλλον ζητημα επιβιωσης. Ομως δεν μπορουμε να το συζητησουμε γιατι, οταν εχεις πχ καταληξει σε μια τοσο ακραια θεση που να στοχοποιει πρωτα την φουρεστ ως το προβλημα για τον λογο που ασκει σε βαρος εκεινου που απειλει τη ζωη της και τον ιδιο τον αθωωνεις -με χαρακτηρηστικη ευκολια, να προσθεσω- αντι το αναποδο, ειναι αδυνατον να υπαρξει ο οποιος διαλογος.

Η μοναδικη (θεωρητικα) λυση θα ηταν η οποια συζητηση να γινει στη βασει πως ακομα και αν διαφωνουμε, να συμφωνουμε πως διαφωνουμε, με επιχειρημαα και σεβασμο ο ενας στον λογο του αλλο. Επανηλλειμενως εγραψω γιατι και πως θα μπορυσε αυτο να γινει. Αλλα φευ, ειναι αυτο που ειπα στην αρχη, το ειδος αυτου του διαλογου δεν το αντεχουμε. Και ετσι επιχειρουμε να μειωσουμε τον συνομιλιτη με καθε τροπο. Εδω η αγαπημενη μεθοδος ηταν η passive-aggressive αντιμετωπιση. Ισως καλυτερη απο τα "ψοφα" που ακουγε σε βαρος του ο χωμενιδης, αλλα οχι περισσοτερο ανεκτη. Δυστυχως, ομως, αμφοτερες εξισου ψυχοφθορες. Επομενως σταματας να μιλας ή μιλας μονο στον κυκλο σου* και βρισκεις την υγεια σου. Εξαλλου, στον πραγματικο κοσμο, καταμουτρα ελαχιστοι τολμουν να που αυτα που σκεφτονται**, οσο μαγκες και αν το παιζουμε στο βιρτουαλ. Και ετσι δικαιωνεται γι' αυτο χωμενιδης που εκλεισε τους λογαριασμους του.

*εγω αρνουμε να το κανω αυτο. Στο προσωπικο λογαριασμο που εχω στο φβ δεν εχω συζητησει σχεδον τιποτα, ποσο μαλλον πολιτικα θεματα, και υπαρχει για να υπαρχει, μην νομιζουν στον πραγματικο κοσμο πως ειμαι φαντασμα.

**γι' αυτο και μεαξυ γνωστων, τα χειροτερα λογονται στα ημειλ, και αυτο το καταλαβαινουν ιδιαιτερα οσοι βρισκονται σε κορπορετ περιβαλλον. Πολυ ενδιαφερον πανω σε αυτο το ακολουθο: next.ft.com/content/dee75f5e-e635-11e5-a09b-1f8b0d268c39

Δυτη, και εγω θα ξεκινησω με κατι που εχω ξαναπει: απαραβατος κανονας για εμενα στις οποιες διαδικτυακες μου συζητησεις ειναι να γραφω μονο πραγματα που θα τολμουσα να πω στον αλλο και προσωπο με προσωπο. Ειναι αυτο ενα δυνατο τσεκ για τις θεσεις μας και ποσο τις πιστευουμε ή απλως εκφραζουμε μοιχιες σκεψεις επειδη μπορουμε απο την ασφαλεια του διαδικτυου.

Ντατ σεντ, αν και εχω ζηλεψει πολλα απο τα ανεξαρτητα κειμενα σου και απο αυτα κερδισες την εκτιμηση μου, σε θεωρω κακο συνομιλητη σε οτιδηποτε εχει να κανει με οσα διαφωνεις. Δεν εισαι ο μοναδικος, ισχυει για την πλειονοτητα εδω και θα εξηγησω παρακατω τι εννοω. Σε προσωπικο επιπεδο, οσο σε αφορα, γιατι οπως σου εχω πει, ξανα και ξανα, οχι μονο ξεπερνας στα γρηγορα οτι δεν σου αρεσει, αλλα διαστρεβλωνεις με το να απομονωνεις φραση του συνομιλητη σου για να τον βγαλεις εκτος πλαισιου (ή τσουβαλιαζεις ακριτα). Πχ, σε ενα απο τα παραπανω λινκ που εδωσα, μου το γυρνας οπως και εδω, οτι προκειται περι εμονης δικης μου και γυρναω ολο σε αυτο το θεμα. Μονο που τοτε υποστηριξες οτι η εμονη στην οποια επανερχομαστε (πληθυντικος, καθοτι εβαζες μεσα και κονιορδο), ειναι το κκε, oχι η ισλαμοφοβια. Με λιγα λογια, οτι δεν αντεχεις να συζητησεις, κατηγορεις τον απεναντι σου για εμονες και καθαριζεις. Φυσικα, ουτε στην αλλη συζητηση το κκε ηταν το κυριο θεμα συζητησης, ουτε εδω η ισλαμοφοβια. Την "ισλαμοφοβια" την ανεφερα μονο ως παραδειγμα του πως αντιμετωπιζεται η φουρεστ απ οσου προσπαθουν πρακτικα να τη φιμωσουν. Εφερα τον ορο "πρωθιερεια της ισλαμοφοβιας" ως παραδειγμα της αντιμετωπισης που τυγχανει επειδη ειναι ο πλεον χαρακτηρηστικος που μου ερχεται στο μυαλο και εχει εκφραστει εδω στο γκαδερ απο τον Απολυτηριον. Πως ομως αλλιως μπορεις να συζητησεις ενα πανελ που κυριο θεμα του ειναι τα σοσιαλ μιντια και η αυτολογοκρισια, στο οποιο ομιλιτης ειναι η φουρεστ, αν δεν μπορεις εστω και να αναφερεις ποια ειναι η αφορμη στοχοποιησης της φουρεστ, αν ειναι να μην αισθανεσαι εσυ, Δυτη, πως επανερχομαστε στα ιδια και στα ιδια; Λες οτι σου αρεσει η κουβεντα, αλλα δεν εισαι ειλικρινης (με τον εαυτο σου πρωτα πρωτα). Εδω θα ησουν ικανοποιημενος μονο αν εκανα καποιο εξυπνο (ή εξυπνακιστικο) σχολιο σε βαρος του Χωμενιδη, ενος ευκολου στοχου, αφου σιγουρα αμφοτεροι συμφωνουμε στις κρισεις μας για τα λεγομενα του. Ποιο θα ηταν το κερδος αυτης της κουβεντας;

Γι' αυτο κιολας εκανα ενα ποιντ πως στο μπαζ στην αντιστοιχη συζητηση εχουν φερθει πιο σοβαρα. Εγω μπορει να διαφωνω καθετα με τους περισσοτερους εκει συμμετεχοντες με τις οικονομικες τους αναγνωσεις, που νομιζω εχουν αποδειχθει περα για περα λαθος, και ας επιμενουν στο αντιθετο. Επαψα να συζητω μαζι τους γιατι εχω ως κανονα να μη συνδιαλεγομαι με ατομα που βγαζουν πουρα μισανθρωπια για να τσακισουν τον συνομιλιτη τους, και τετοιες περιπτωσεις ηταν οι συζητησεις σε βαρος του σραοσα, που συζητουσε το θανατο συγγενικου του προσωπου ή οταν επιτηθονταν σε οποια κοινωνικη ομαδα τολμουσε να διαμαρτυρηθει για τις πολιτικες που εφαρμοζονταν και εφαρμοζονται, παιρνοντας πασα απο την μισανθρωπια των καναλιων. Αλλα πλεον αμφιβαλω ή πιο σωστα, ειμαι σιγουρος, πως δεν ηταν εν τελει αυτος ο κυριος λογος αποχωρησης και δημιουργιας του γκαδερ. Περισσοτερο ηταν η αδυναμια τον εδω συμμετεχοντων να αντεξουν την κριτικη στις μοιραιες αντιφασεις που ολοι εχουμε. Το οποιο πολυ γεναια παραδεχεται ο Ολντ Μποι, οταν εξηγει γαιτι πλεον περιοριζεται σε "κλειστα" μεσα. Γιατι με τη σειρα του, εχει ο Θ.Αλυς οταν τονιζει στον Ολντ Μποι την αντιφαση να στρεφεται με λογοκριτικη διαθεση προς το Zero Dark Thirty τη ωρα που υπερασπιζεται την παρασταση του Εθνικου με το αποσπασμα Ξηρου. Το ιδιο εκανα και εγω, μονο που αντι του ζιρο νταρκ θερτι, στη θεση του αντιπαρεβαλα την κριτικη που δεχεται το Εμπντο. Απο τα ιδια ατομα που υπερασπιζονται την παρασταση του εθνικου. Και καταληξαμε σε αυτο..

Δεν ειναι λοιπον αγαπητε η ισλαμοφοβια, δεν ειναι το κκε, δεν ειναι το παλαιστηνιακο εμονες, που δεν μας αποτρεπουν να συζητησουμε. Ειναι που δεν μπορουμε να συζητησουμε αν σε κατι διαφωνουμε. Και δυστυχως, οπως φαινεται απο την εδω συζητηση, ουτε συζητηση για τη συζητηση δεν μπορουμε να κανουμε φευ.

Υ. Γ. Παντως να ξερεις, αν ενας λογος που επανηλθα για να σημειωσω τα *αυτονοητα*, ειναι που ειδα το "παραπονο" σου για την εγκαταλειψη του χωρου και οπως δηλωνεις ο ιδιος, την στεναχωρια σου γι'αυτο και που δεν γινονται συζητησεις. Επειδη απο συζητησεις για καθε λογης κοινωνικοπολιτικο θεμα και με εμφανως πιο δευρυμενο ιδεολογικο φασμα (θελω να πιστευω) για εμενα αλλο τιποτα, το γκαδερ ηταν για εμενα αφιερωση σημαντικου χρονου, που πολλες φορες δεν ειχα. Βλεπεις πως μεχρι και τωρα καθομαι και εξηγω την καθε σκεψη μου. Επομενως, ναι, ξεκαθαρα θεωρω πως δεν υπηρχε κανενας σεβασμος προς εμενα ως συνομιλητη. Και εφοσον κανω αυτον τον κοπο και δεν παω καπου να σχολιαζω στην τυχη ενος χαους, πχ σχολιων σε ενημερωτικα σαιτ, αλλα σε μια κοινοτητα, τον σεβασμο αυτο δεν μπορω να τον εκβιασω, αλλα θα το τονιζω την αντινετωπιση, λαικ ιτ ορ νοτ.

Υ.Γ.1. Και passive-aggressive το παραπανω δεν ειναι. Καταλαβες λαθος τον ορισμο (που μου κανει εντυπωση ποσο γρηγορα σιχαθηκες, προφανως γιατι ο πομπος ειμαι εγω). Τυχερος εισαι που ζεις και εργαζεσαι σε τοσο προστατευμενο περιβαλλον και δεν αντιλαμβανεσαι τον ορο. Αυτο το τελευταιο, επιτηδε το βαζω για να δωσω ενα παραδειγμα του τι ειναι πασσιβ-αγγκρεσσιβ. Αντι να πεις κατι ευθεως, πας απο την πλαγια οδο, υπονοοντας το για να μπορεις να το αρνηθεις μετα. Πχ για μα ενδυναμωσεις το επιχειρημα σου πως ειμαι εμονικος, τονιζεις αρχη αρχη του σχολιου σου πως ουτε σου περασε απο το μυαλο να δεις ολα τα πανελ, κατι που φυσικα δεν ειπα ποτε πως εκανα.

Εγω κανω το ακριβως αναποδο, με κοστος βεβαιως γιατι με το να δειχνει με το δαχτυλο αυτες τις αντιφασεις, ποιος θα σε αγαπησει; Αν παλι πεις, το ειπα και δεν το ειπα, καλη καρδια τοτε, μπορει και να τα ξαναπουμε. Τωρα ευθεως σου λεω ομως τι βλεπω να πραττεις ως συνομιλιτης, σημειο προς σημειο. Ειμαι σιγουρος πως θα οργιστεις και θα φανει στην επομενη απαντηση σου, αν μου ξαναμιλησεις βεβαια. Οπως, για το κοστος που λεω, το ιδιο τσαντισατον Ηλια(και το αποτελεσμα ειναι αυτο και σιωπη) ή τον Απολυτηριο, που ηθελε να μπορει να λεειπως το Εμπντο εχει σε "πολλες περιπτωσεις" ρατσιστικο λογο και ρητορικη μισους και να φερνει αναλογο παραδειγμα την αυριανη, αλλα μετα να αρνηται τις συνδεσεις, πετοντας ενα πως το Εμπντο δεν ειναι "φορεας εκφασισμου." Παιζουμε με τις λεξεις δηλαδη.

Υ.Γ.2. Φοβαμαι το post-mortem ειναι αυτο, το καταλαβαν μεχρι και τα μποτς για σπαμς. Ας θρηνισουμε τωρα ολοι μαζι τον μακαριτη, αφου μονο αυτο μπορουμε να κανουμε (πασιβ-αγγρεσιβ και αυτο)

Ισως ειναι σκληρη η φραση μου γι' αυτο θα επρεπε να εξηγησω πιο αναλυτικα τι εννοω, αλλα δεν περιμενα οτι θα παρεμβαινες.

Γιατι το γραφω αυτο λοιπον; Κατ' αρχας γιατι και εσυ επιτρεπεις στον εαυτο σου τον ισχυρισμο οτι η κριτικη που ασκησε η μενουμεευρωπη πλευρα ηταν σχεδον λογοκρισια, οχι πολυ διαφορετικο απο το δικο μου "λογοκριτικη διαθεση." Δεν χρησιμοποιεις τη λεξη λογοκρισια, αλλα πες μου να καταλαβαινω κατι λαθος απο αυτη σου την αποστροφη στο γκαδερωθεν: "Χωρίς να θέλω να ισχυριστώ ότι η ένταση των αντιδράσεων ήταν στις δύο περιπτώσεις η ίδια, δεν παύει να ισχύει ότι υπήρξε μια αντίδραση που δεν αποτελούσε απλά αρνητική κριτική για την παράσταση, αλλά που τελικά αμφισβητούσε το δικαίωμα της ανόδου της.

Αυτο δεν ισχυει ακριβως ομως, τουλαχιστον οσον αφορα την επισημη εκφραση, των μενουμεευρωπη. Προφανως και ορισμενοι μπορει να το πηραν πιο ζεστα και να απαιτησαν το κατεβεασμα της παραστασης. Αυτο ομως λιγη σημασια εχει, γιατι αφενος μεν η αποφαση για το κατεβασμα δεν ηταν δικη τους, αφετερου γιατι η επισημη εκφραση, οπως ειπα, δεν ζητησε ποτε κατι τετοιο. Συγκεκριμενα η ανακοινωση Μητσοτακη καταληγει στο εξης: "Αναφαίρετη αρχή της Δημοκρατίας το δικαίωμα στην έκφραση, αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας, να κρίνουμε τον τρόπο έκφρασης του κεντρικού πολιτιστικού θεσμού της χώρας."

Με τη χειροτερη διαθεση προς τη ΝΔ και τον Μητσοτακη, δεν μπορω με ειλικρινια να ισχυριστω πως σε αυτο βλεπω κατι λογοκριτικο.

Ομως πολλες φορες δεν αρκει να πρεπει να πεις κατι ευθεως, οπως εξηγω σε ολο το προηγουμενο σχολιο και συμφωνεις στο δικό σου κείμενο ("Μένοντας λοιπόν τυπικά πιστός στην υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης και της τέχνης, αλλά προσπαθώντας να την παρακάμψεις με όλα τα τριγύρω." Ειναι και πως το λες. Σχεδον ολο το προηγουμενο μου σχολιο πανω σε αυτο ειναι. Και το πανελ σας ασχοληθηκε με αυτο. Την αυτολογοκρισια στην οποια μπορει να οδηγηθει ο καλλιτεχνης/σχολιαστης υπο την πιεση της κοινης γνωμης.

Παραδεχεσαι λοιπον μονος σου πως εκανες δικη προθεσεων στην Μπιγκελοου. Πρακτικα και εσυ δεν εχεις καμια πραγματικη ισχυη στο να επηρεασεις αμεσα την προβολη της ταινιας. Συμμετεχεις ομως μεσα σε ενα γενικοτερο κλιμα που δημιουργηθηκε γυρω απο την ταινια που λιγο-πολυ αυτο ελεγε. Βεβαιως, εσυ ως ατομα δεν φερεις ευθυνη για το συνολο

Αλλα εδω εχουνε δυο υποπροβληματα με την κριτικη σου. Πρωτον, το ειδος της κατηγοριας και προς τα ποιον αυτη στρεφεται. Αν κατηγορισεις τον Μιχαλολιακο ως φασιστα, ακομα και αν αντιδρασει για τα ματια της κοινης γνωμης, δεν νομιζω πως θα θιχθει πραγματικα. Αν κατηγορισεις την φουρεστ, νομιζω πως θα την επηρεασει σοβαρα. Δεν μπορω να σκεφτω αριστερο που δεν θα επειρεαζοταν απο αυτο, νομιζω και εσυ το ιδιο αν λεγοταν αυτο για το κειμενο σου. Βεβαιως, δυσκολα η φουρεστ θα ακουσει την κριτικη που επικρινω του εδω συνγκαδερωτη Απολυτηριου, ή η Μπιγκελοου τη δικη σου. Επιμενω ομως ειναι μερη του συνολου. Εσυ μαλιστα στην Ελλαδα ως κριτικος εχεις αναλογικα μεγαλυτερη ισχυη ο λογος σου για μια ταινια (θεωρητικα παντα), απο τη του Απολυτηριου το οποιοδηποτε σχολιο. Αν θεωρεις πως καποιος θα ακουσει τον Τατσοπουλο, οπως γραφεις, και δεν θα αγορασει το βιβλιο του κουφοντινα, το ιδιο μπορει να επειρεασει και η κριτικη σου καποιον που θα θελει να παει να δει το Ζιρο Νταρκ Θερτι. Μαλιστα, το κοινο στο οποιο απευθυνεσαι ειναι το δυνητικο κοινο της ταινιας στην Ελλαδα, οχι το κοινονπου θα παει να δει κατι πιο κομματι της ποπ κουλτουρας. Και ξερεις τι γινεται στις ταινιες που δεν κοβουν εισιτηρια... Οι δημιουργοι της δεν ξανακανουν ή αναγκαζονται να αλλαξουν τη συνταγη. Θα μου πεις ξανα, ολα αυα απο την κριτικη του Ολντ Μποι; Οχι, αλλα ειναι και αυτη μερος του λευκου θορυβου. Αν λοιπον σε επαινεσω για χιλια τοσα αλλα που εχεις γραψει -και δεν ξερεις ποσο εχω συγκινηθει ατελειωτα απο κειμενα σου, ειλικρινα 1000% χωρις προθεση κολακιας- δεν μπορω να κλεισω τα ματια στο στραβοπατημα, αν ειναι να το συζητησω ειλικρινα. Και προσπαθησα να το αποφυγω.

Οταν εγραψες την κριτικη, περιοδος που σχολιαζα ακομα τακτικα στο μπλογκ σου, δεν εκανα καποιο σχολιο, αν και βρεθηκα (αβολα) να συμφωνω περισσοτερο με οσους σου εγραφαν γι' αυτη στο μπαζ. Νομιζω πως επηρεασμενος απο την τοτε προσφατη συλληψη των πυρηνων τη φωτιας ή οπως αλλιως λεγονταν, ξεχναω τωρα, εγραψες μια κριτικη που δεν ανταποκρινοταν αυτο που πραγματικα εδειξε η ταινια. Δεν εισαι ο μονος με αυτη την αποψη και αυτο δειχνει πως υπηρχε το περιθωριο της παρερμηνειας. Αλλα εδω θεωρω πως δικιο εχουν αυτοι που βλεπουν το ακριβως αντιθετο στην αμφισημια. Σημειωσε πως την ταινια εγω την ειδα στη Νεα Υορκη που, οπως ισως θα θυμασαι, ζω και εργαζομαι. Στην Ελλαδα και στην ευρωπη εχω παρατηρησει πως οσο απομακρυνομαστε απο τα γεγονοτα της 11ης σεπτεμβριου, ο κοσμος, λογικο, ολο και περισσοτερο τα ξεχναει και οι αντιδρασεις των εξ αμερικης φανταζουν υπερβολικες. Το τραυμα ομως ειναι υπαρκτο, αν θελεις να με πιστεψεις και χωρις να θελω να μπω σε προσωπικες λεπτομεριες. Ολα αυτα για να σου πω οτι η αντιδραση που παρατηρησα σε ενα βουρκωμενο κοινο (δεν εχω ξαναδει τοσο σε ταινια) ηταν παραπλησια του βουρκωματος μετα τα πρωτα U-S-A απο ενα χρονο νωριτερα απο την ανακοινωση του θανατου του καθαρματος. Σε αμφοτερες τις στιγμες οι συζητησεις που ειχα, ακομα και αυθεραιτες με τυχαιο κοσμο, που κατα παρακενο τροπο τετοια γεγονοτα σε φερνουν κοντα, ηταν το αναποδο. Ποσο τερατα γιναμε και εμεις και αν αυτο ειχε κανενα πραγματικο και ηθικο αποτελεσμα. Τοσο χρονια μετα, νομιζω, εκτος απο πορωμενους ρεπουμπλικανους της εποχης μπους, δεν ξερω ποσοι υπαρχουν ακομα που να πιστευουν σε αυτα, οχι μονο στην αποτελεσματικοτητα των βασανστηριων, αλλα και σε ολο το συνολο των προσφατων πολεμων. Για σου πω και εγω απο την πλευρα μου, πως αν σωστα λεσ δεν εισαι ο μονος που φοβηθηκες την αμφισημια της ταινιας, εξισου η αντιδραση της κοινης γνωμης δεν επιβεβαιωνει τον φοβο/κριτικη σου.

Υ.Γ. Θα με ενδιεφερε πραγματικα να ακουσω την αποψη σου, καθοτι συμφωνω με την περιγραφη για το μπαζ, για ποιο λογο δεν επιασε αντστοιχα το γκάδερ, ενω προσεφερε αυτη τη μεγαλυτερη ιδεολογικη προστασια.

Michael, η κεντρική ιδέα του κειμένου μου είναι ότι ο τρόπος που βλέπουμε ιδεολογικά τα πράγματα μας κάνει να έχουμε διαφορετικές συμπεριφορές απέναντι σε έργα τέχνης και τελικά κατ' αποτέλεσμα και ότι δεν είναι τόσο αυτονόητο ότι υπερασπιζόμαστε την ελευθερία της τέχνης και της έκφρασης όσο θέλουμε να νομίζουμε. Και ρητά λέω στο κείμενο ότι κατά πάσα πιθανότητα αντίστοιχες αντιδράσεις με αυτές που σημειώθηκαν για την παράσταση του Εθνικού, θα σημειώνονταν κι αν η παράσταση έδινε το λόγο στον Ρουπακιά.
Αλλά στην περίπτωση του "Zero Dark Thirty" το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσα να σκεφτώ γράφοντας την κριτική μου, είναι ότι τίθεται θέμα ελευθερίας της καλλιτεχνικής δημιουργίας και ότι άρα με όσα λέω προσπαθώ με τον οιοδήποτε τρόπο να επέμβω σε αυτή την ελευθερία. Για την ακρίβεια αν είχε τεθεί τέτοιο θέμα, θα έσπευδα στο ίδιο το κείμενο, να πω ότι έτερον - εκάτερον, άλλο το πόσες σοβαρότατες ενστάσεις, διαφωνίες και μομφές έχω για το έργο που είδα και εντελώς άλλο αν το έργο αυτό πρέπει να απαγορευτεί ή να κατέβει.
Η διαφορά ανάμεσα στην περίπτωση της «Ισορροπίας του Νας» και του "Zero Dark Thirty" είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία όσων τα έβαλαν με την παράσταση δεν την είδαν και δεν είχαν ανάγκη να τη δουν, αφού αυτό που τους πείραζε δεν είχε να κάνει με αυτή καθαυτή την παράσταση, αλλά με το ότι δίνεται λόγος στον Ξηρό και τη 17Ν και οι καταδικασμένοι τρομοκράτες κλπ πρέπει να πάψουν να εξωραϊζονται κλπ και δη από κρατική σκηνή. Εκεί αμφισβητήθηκε αυτό καθαυτό το δικαίωμα να γίνει τέχνη με αυτά τα υλικά. Στην περίπτωση της ταινίας έχουμε ένα κείμενό μου, στο οποίο μπορώ να ακούσω το αντεπιχείρημα ότι το διάβασα τελείως λάθος, ότι οπως λες ο κόσμος έφριττε με αυτά που έβλεπε και έλεγε πόσο χαμηλά πέσαμε ως χώρα κλπ, αλλά το επιχείρημα πως, αφού θεώρησα τη στάση της ταινίας ως προς τα βασανιστήρια επιλήψιμη και επικίνδυνη, η διάθεσή μου υπήρξε εμμέσως και πλαγίως λογοκριτική, δεν μπορώ να δεχθώ ότι έχει βάση. Κι όλα αυτά χωρίς να βάζω καθόλου στη ζυγαριά το πόσο μηδαμινή επίδραση μπορεί να έχει στην τύχη του Zero Dark Thirty μια αρνητική δική μου κριτική, σε αντιδιαστολή με το πού μπορούσαν δυνάμει να οδηγήσουν και που όντως τελικά οδήγησαν οι αντιδράσεις κατά της Ισορροπίας του Νας.

Στο άλλο θέμα που βάζεις νομίζω πως οι συναθροιστές, ακόμη και οι χωρισμένοι πια στα δύο συναθροιστές, είχαν να αντιμετωπίσουν τον τυφώνα του Facebook και του Twitter. Μπορεί να είναι παροδικό το φαινόμενο, μπορεί και όχι, αλλά τελικά στο ίντερνετ πηγαίνουμε κάθε φορά εκεί που είναι το μεγάλο το μπούγιο.
Αυτά και σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια, η εκτίμηση είναι αμοιβαία :)

Ολντ Μπόι, συμφωνώ απόλυτα με το πρώτο μισό του σχολίου σου περί (αυτό)λογοκρισίας, διαφωνώ μάλλον στο δεύτερο. Στα γρήγορα και θα επανέλθω πιο αναλυτικά (μάλλον αύριο): Η λογοκρισία κατέ με είναι κάτι πολύ εύκολο να αποδιχθεί. Κακώς, κάκιστα, όπως κάνουμε με τόσους και τόσους όρους, τους τραβάμε από τα αυτιά και χάνουν τη σημασία τους. Γι' αυτό διαφωνώ κάθετα με το ότι υπήρξε πραγματική λογοκρισία στην παράσταση Νας, και το εξήγησα στο σχετικό νήμα που ανοίξαμε εδώ (gather8.com/poster/view/5760 - δες τα δυο πρώτα μου σχόλια). Θα μπορούσαν να πάνε σε οποιοδήποτε άλλο θέατρο, να την ανεβάσουν, και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Στο Εθνικό, από τη στιγμή που είναι δημόσιο, και ελεγχεται δημόσιο χρήμα, έπρεπε να περιμένουν την αντίδραση. Απλώς, η μη κατανόηση αυτού από πλευράς ελληνικής αριστεράς, αναδεικνύει ως ένα σημείο την κακή αντίληψή της περί του τι είναι δημόσιο και πως αυτό ανήκει σε όλους. Η συζήτηση αυτή ξεκινάει, λοιπόν, από την λογοκρισία, όμως έχει μεγαλύτερες, πολύ μεγαλύτερες ουσιαστικές προεκτάσεις, από μια παράσταση, που θα μπει στη μέση η αστυνομία και θα την κόψει. Το τελευταίο είναι παράδειγμα καθαρής λογοκρισίας. Και αν δεν την διακρίνουμε, κινδυνεύουμε να μας γυρίσει μπούμερανγκ στην όποια κριτική θέλουμε να ασκήσουμε εμείς.

Συνεχίζεται αργότερα...

Εν συνεχέια, λοιπόν, αυτό που θέλω να πω είναι πως σε καμία χώρα πουθενά δημόσιοι φορείς δεν προσπαθούν να προκαλέσουν. Το αντίθετο. Οι παραστάσεις και τα θεάματα σε δημόσια (ακόμα κα ημιδημόσια) θέατρα είναι πάντοτε παραδοσιακά νερόβραστες και δέχομαι παραδείγματα περί του αντιθέτου, αν αυτό δεν ισχύει. Εδώ μπορεί μισό πράγμα να αλλάξουν (πχ πρόσφατα την κόρνα που ακούγεται στο “Αμερικάνος στο Παρίσι” του Γκέρσουιν) και γίνεται χαμός. Κατανοώ επομένως απολύτως την αντίδραση μέρους της κοινής γνώμης, η οποία είναι εξίσου συμμέτοχη ως φορολογούμενη στα δρώμενα του θεάτρο. Όπως και εσύ λες, επομένως, αν είχαμε αντιστοίχως παράσταση ρουπακιά, που θα ανέβαινε με το που έβγαινε κυβέρνηση ΝΔ, θα είχαμε τις ίδιες αντιδράσεις. Και δικαιολογημένα. Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεν μπαίνει ο όχλος μέσα να κάψει τους συντελεστές (όπως με την άλλη παράσταση που στήθηκαν τα αυγά απ’ έξω και τα άφησε η αστυνομία να τραμπουκίζουν) ή δεν ασχολείται η δίωξη (όπως με παστίτσιο, που αν θυμάσαι στα κείμενα στο μπλογκ σου είχα υπερασπιστεί επανηλλειμένα), αλλά η παράσταση αναβάλεται με απόφαση των διοικούντων του θεάτρου ή του οποιοδήποτε υπουργού, ο όλος χαμός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί λογοκρισία, παρά ειδωμένο μέσα από οπαδικά πολιτικά γυαλιά. Γιατί αν είναι τότε αυτό λογοκρισία, θα πρέπει και την αντίδραση πχ του κόσμου στην περίπτωση του που έλεγε μην αφήσετε τον άλλο να πεθάνει από απεργία πείνας στη φυλακή, να το πούμε παρέμβαση στο ρόλο της δικαιοσύνης.

Γι’ αυτό, λοιπόν, πήρα και την κριτική σου --ως συγκριτικό παράδειγμα περισσότερο, όχι για να πω, να ο Ολντ Μποι ο λογοκριτής, και σόρρυ γι’ αυτό--, για να δείξω πως αν δεν σταθούμε σε ένα πολύ συγκεκριμένο ορισμό υπό συγκεκριμένες προυποθέσεις του τι εστί πραγματική λογοκρισία, τότε δεν υπάρχει αρχή και τέλος στην όποια συζήτηση. Η δική σου κριτική θα είναι σχεδόν λογοκρισία για τον άλλο, και η κριτική του άλλου λογοκρισία για σένα.

Υ.Γ. Χαιρετισμούς, και πέρα από τις εδώ ενστάσεις μου, να ξέρεις πως κατά τ’ άλλα θεωρώ προσωπικά τις κριτικές σου κατά κανόνα εξαιρετικές με τρομερά διεισδυτική ματιά :)

Παραδείγματα περί του αντιθέτου;
Τόμας Μπέρνχαρντ και Μπουργκτεάτερ της Βιέννης (μεταξύ άλλων). Το λήμμα της αγγλικής βίκι είναι αξιοθρήνητα φτωχό, αν ξέρεις γερμανικά γκούγκλαρε Bernhard Peymann Burgtheater π.χ.
Υπάρχει αξιόλογη ελληνική βιβλιογραφία αλλά στο δίκτυο δεν βρήκα πολλά, π.χ. www.bookpress.gr/diabasame/xeni-pezografia/thomas-bernhard ή www.dw.com/el/ο-αφανισμός-του-μπέρνχαρντ-στη-σκηνή/a-19079967

Δεν βλέπω κανένα λόγο να πληρώνω φόρους (για να αντιστρέψω το επιχείρημα) προκειμένου να βλέπω μόνο Ξενόπουλο και βωντβίλ. Θυμίζω ότι το επιχείρημα για την ευθύνη του Εθνικού έχει χρησιμοποιηθεί ακόμα και για παραστάσεις αρχαίου δράματος, όταν η σκηνοθεσία φαινόταν πολύ μοντέρνα.

Δύτη, ακριβώς. Οι Αυστριακοί χρειάστηκαν κοντά 30 χρόνια για να αποδεχθούν παράσταση με κριτική επιπέδου Μέγκα, Σκάι, Παγκάλου και λοιπών “μαζί τα φάγαμε,” που δέχενται οι Έλληνες μονίμως τα τελευταία έξι. Και ναι μεν εγώ μπορώ να σε καταλάβω εσένα και όποιον άλλο έχει βαρεθεί την κλασσικούρα. Εξίσου όμως αντιλαμβάνομαι πως υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ του δείχνω κάτι πιο καινοτόμο από τα δισεκατομμύρια των έργων που μπορούν και έχουν υπάρξει, και του να υποδίομαι πως συμπτωματικά μόνο με το που βγαίνω στην εξουσία, εγκρίνεται η μοναδική παράσταση που μπορεί να προγκάρει τους απέναντι. Αν δεν υπάρχει κοινή λογική να τα βάλει αυτά σε μια ζυγαριά, τότε και εκείνοι, οι απέναντι, θα δικαιολογήσουν ότι γουστάρουν, και όπως το γουστάρουν, και γι’ αυτό έφερα το παράδειγμα της κριτικής του ολντ μπόι, που του λένε και εσύ τα ίδα λες, το ίδιο φωνάζεις. Ποιος έχασε εδώ πρώτος το μέτρο; Αρκεί να απαντήσουμε σε αυτό και η όλη συζήτηση περί λογοκρισίας αποκτάει διαφορετική τροπή.

Υ.Γ. Μιας και το ανέφερες, έχει παραγίνει το κακό με τις παραστάσεις αρχαίου δράματος, όπου τηρείται η ορίτζιναλ πλοκή και διάλογος και το σκηνικό είναι μοντέρνο. Νισάφι ο Κρέοντας με κουστούμι και περίστροφο ή η Ζιλέτ Μπινός σε ρόλο Αντιγόνης να θάψει τον Πολυνείκη ντυμένη χιψτεροπενηντάρα. Το δαμε μια φορά, δυο, τρεις, τέρμα, δεν προσfέρει κάτι. Όποιος να μεταφέρει κλασσική πλοκή σο σύγχρονο, ας κάνει τον κόπο να την βάλει σε σύγχρονα πλαίσια, μπορεί το αποτέλεσμα να γράψει (πχ το Ολντ Μπόι, η ταινία του Παρκ απ’ όπου ο φίλος μας ο μπλόγκερ, που είναι βασισμένη στον... (ΣΠΟΙΛΕΡ).

1) αφορά αποκλειστικά εμένα για να τονίσω πως αυτά που γραφω για εσενα, χαρακτηριζοντας σε "κακο συνομιλιτη," θα στα έλεγα και κατα προσωπα. Εξηγοντας τα ίδια. Ελπιζω να δεχεσαι αυτη την ειλικρινια.

3) Δυτη, δες την απαντηση μου στον Ολντ Μποι, αν και δεν νομιζω πως η προσωπικη του ενσταση, καλυπτει τις ενστασεις μου προς εσενα και κυριως στον Απολ, αν να θεωρεισ πως πρεπει εσυ να τον υπερασπιστεις, οταν σε αλλα αρνησαι να παρεις θεση.

4) συμφωνω και συναμα αισθανομαι πολυ αβολα που καταληγουμε σε τετοιες συζητησεις και δεν μπορεσαμε να κρατησουμε ανωτερο επιπεδο και την κοινοτητα.

5) εξυπνο αυτο, το παραδέχομαι :) Βγαλμενο ολίγον απο τα πλειμπουκ των παμπλισιστς: μην δειχνεις θυμο ή αγανακτηση, λενε, γιατι τοτε και δικιο να εχεις, το χανεις. Αυτα ειναι καλα για καποιον που θα πεσει απο τον ουρανο και θα τα διαβασει αυτα ή που θα ειναι εξ αρχης αρνητικα προδιατεθειμεμος εναντιον μου. Αλλα για οποιον ξερει ή θελει να ψαξει σε βαθος χρονου, ευκολα να βρει πως εχω προσπαθησει να κρατησω επιπεδο και πως εχω εκφρασει ξανα και ξανα και ξανα πολυ ευγενικα τις ιδιες ενστασεις. Ευγενικα, οχι δεικτικα. Οπως λες και εσυ, ε καποια στιγμη κουραστηκα απο αυτο το παιχνιδι, βαρεθηκα. Θα συνεχισω να συζηταω ομως, αν πιστευω πως κατι εχει σημασια ή καποιος το ζηταει επι προσωπικου. Δεν θα κρυφτω, οπως δεν το κανω και τωρα, οπως βλεπεις. Ελπιζω σε καλυτερες μελλοντικες συζητησεις, με διαθεση ομως γι αυτες.

Υποψιν γραφεις παραπανω: "εδώ τον έμαθα σε μια κάπως θλιβερή παλιά συζήτηση. Υπεθεσα λοιπον πως αναφερεσαι σε δικη μου εξηγηση. Με ενδιαφερει να μαθω ποιος ειναι ο δικος σου ορισμος, αν μπορεις να μου δειξεις οτι ισχυει περισσοτερο απο τον δικο μου. Αν δεν ισχυει, και ισχυει ο δικος μου, ελπιζω να καταλαβαινεις μερος της ενοχλησής μου και γιατί επιμενω σε αυτο.

Λοιπόν έκατσα κι έψαξα τα μέιλ μου για να βρω ποιον ορισμό του passive-aggressive μου είχε δώσει ο/η συνομιλητής μου τότε και δεν βρήκα αυτό που θυμόμουνα. Τέλος πάντων, εξακολουθεί λοιπόν να είναι ένας όρος που δεν πολυκαταλαβαίνω, δεν πειράζει.

Κοίτα, michael, κι εγώ έχω την αίσθηση ότι καναδυό φορές κατάφερα τέλος πάντων να εκφράσω τη χαοτική σκέψη μου με πολλή σαφήνεια και όμως ότι πάλι δεν έχω καταφέρει όχι να σε (σας, τους) πείσω, ούτε καν να γίνω κατανοητός. Συμβαίνει απλώς σε ορισμένα θέματα να έχουμε τόσο κατασταλαγμένες απόψεις, ώστε το πολύ-πολύ να καταφέρνουμε να γινόμαστε σαφείς μέσω της συζήτησης -- όχι όμως να τις αλλάζουμε.

Για το άλλο που συζητάτε δεν ξέρω, δεν έχω δει την ταινία, ξέρω μόνο ότι αποτελεί έμμονη ιδέα κάποιου από αλλού. ;) Νομίζω ότι θα έπρεπε να είναι σαφές ότι άλλο κριτική και άλλο λογοκρισία, και νομίζω ότι η περίπτωση του Εθνικού είχε σαφείς αποχρώσεις λογοκρισίας (άσε πια την αυτολογοκρισία...) μια και οι, ας πούμε, αντίπαλοι της παράστασης α) δεν την είχαν δει καν, όχι απλά δεν την είχαν δει, δεν ήξεραν καν για τι μιλάει, β) για κάποιο λόγο θεωρούσαν αυτονόητο ότι ο σκηνοθέτης είχε δικαίωμα να την ανεβάσει, αλλά προς θεού όχι στο Εθνικό (γιατί;). Τούτων δοθέντων και μια και θες ντε και καλά να μιλήσουμε για την Φουρέστ, έκατσα και άκουσα δειγματοληπτικά λιγάκι (με κουράζει να παρακολουθώ βίντεο) και έπεσα στο κομμάτι που εξηγεί το περίφημο σκίτσο και πρέπει να πω πως ήταν πειστική για τις προθέσεις του δημιουργού του. Αυτό για να μη λες πως έχω παρωπίδες.

Τελειώνοντας (επειδή και γω ξεκλέβω χρόνο από διάφορα επείγοντα για να γράψω εδώ) δεν νομίζω με κανένα τρόπο ότι όσοι την κοπάνησαν το έκαναν γιατί δεν καταλαβαινόμασταν ή γιατί υπήρχε εδώ το πάσιβ-αγκρέσιβ πώς-το-λένε. Αφού πέρασαν από δω ο Ολντ και ο Λαζόπολις θα μπορούσαν να μας εξηγήσουν, εγώ υποπτεύομαι πως κάποια στιγμή περνά κανείς στο φέισμπουκ γιατί βαριέται τη συνεχή διαφωνία. Κι εγώ τη βαριέμαι, φορές-φορές όμως το φχαριστιέμαι. Γενικώς το ΦΒ είναι σαν τα πολυκαταστήματα, σκοτώνει τα μικρότερα μαγαζάκια -- και νομίζω μπορεί κανείς σχετικά εύκολα να βρει κι άλλες παρομοιώσειες από τον κόσμο του μάνατζμεντ σχετικά.

Παιδιά δεν είμαι σίγουρος αν αυτό που θα πω έχει πολύ νόημα, αλλά περισσότερη καφρίλα και αδυνατότητα οποιασδήποτε συζήτησης από το ΦΒ δεν έχω πετύχει πουθενά. Αλλά η αλήθεια είναι πως ελάχιστα εχω ασχοληθεί με το συγκεκριμένο μέσο (ακριβώς για αυτόν τον λόγο βέβαια).

ad nauseam....
gather8.com/poster/view/5749
gather8.com/poster/view/5202

Ήρθε η ώρα να αντιγράψω κάτι από μήνυμα παλιού μέλους:
"Εξαρχής, το Gather8 θύμιζε - και συγκροτήθηκε σαν - μικρογραφία της ευρύτερης ελληνικής αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής. Τούτο σημαίνει ότι ήταν εκ προοιμίου φορέας όλων της των αντιφάσεων: φαινομενικά κοινό πρόταγμα, αλλά θεωρητικά τόσο περίπλοκα - κι επίτηδες περίπλοκα - διατυπωμένο για να δίνει σε κάθε τάση τον ατομικό της χαρακτήρα, αλλά και συνολικά την εντύπωση του πλουραλισμού των απόψεων [...]. Ταυτόχρονα, όμως, η κάθε τάση πιστεύει ότι κατέχει την μοναδική ορθή ερμηνεία του κόσμου και των πραγμάτων και δεν δέχεται κουβέντα επί της αρχής. Ε, όταν έχεις τέτοιο κόσμο μαζεμένο σ' ένα μέρος, πως να μην τσακωθείς μετά; Πως να μην επέλθει διάσπαση;

Αν θυμάσαι, σου είχα πει ότι αποχώρησα όχι λόγω φβ, αλλά επειδή είχα βαρεθεί στα δέκα νήματα τα εννιά να είναι για τον Σύριζα - ενώ το δέκατο, μια απο 'δω, μια από' κεί, πάλι στον Σύριζα κατέληγε. Όταν στη δεύτερη φάση αντί για Σύριζα έχουμε το Ισλάμ, οι εναπομείνατες όλοι κι όλοι είναι πέντε νοματαίοι (κυριολεκτικά πέντε), που αρνείστε να συμφωνήσετε ακόμη και στα στοιχειώδη, ποιος να γυρίσει στις συζητήσεις και γιατί να το κάνει αυτό;"

@Chiguire79: εγώ θα πρότεινα να επιμένουμε πάντα να βάζουμε θέμα context. Γιατί ακριβώς αυτά που γράφεις παραπάνω, μπορώ να τα φανταστώ υπο συγκεκριμένα context να βγάζουν τελείως διαφορετικό (αν όχι το αντίθετο) συμπέρασμα.

1) π.χ. αυτό για το Κεμπέκ θα μπορούσε να το έχει αναφέρει επικριτικά για τους Γάλλους. (Δεν ξέρω, λέω). Ή θα μπορούσε να συνοδεύεται από μια ευρύτερη κριτική για το Ισλάμ η οποία να μην έχει τόσα αρνητικά στοιχεία. Ή θα μπορούσε να λέει μαλακίες αστοιχείωτες.

2) το ζήτημα των ενδο-οικογενειακών προβλημάτων και αδιανόητα απαράδεκτων συμπεριφορών (κατά βάση από τους άνδρες ενάντια στις γυναίκες) σε μουσουλμανικές οικογένειες δεν είναι κάτι καινούριο. Προφανώς είναι ρατσιστικό να κατηγορείς τους μουσουλμάνους για μονοπώλιο ενδο-οικογενειακής βίας (ξεπλένοντας έτσι τους υπόλοιπους), αντίστοιχο με τον κανιβαλισμό που έπαιξε στην Κολωνία μετά τα γεγονότα της πρωτοχρονιάς. Αλλά είναι εξίσου άκυρο και εθελοτυφλία από την αποκαλούμενη αριστερά να αρνείται την ύπαρξη αυτών των φαινομένων. (Μόνο στην Γερμανία, οι περιπτώσεις που κοπέλες δολοφονούνται επειδή "ατίμασαν" την οικογένεια τους παρα-είναι συχνές για να θεωρηθούν ρατσιστικό παραλήρημα κάποιου ακροδεξιού). Ξανά, δεν έχω ιδέα για ποιο λόγο η Φουρέτ επέλεξε να πει ό,τι είπε, απλά επιμένω οτι για μένα εκτός context μπορεί ο καθένας να πει ο,τι θέλει για τον "απέναντι" χωρίς να σημαίνει κάτι τέτοιο πως φτάνουμε πιο κοντά στην αλήθεια. Όπως και να έχει πάντως, το γεγονός πως την καταδίκασε ένα δικαστήριο για κάτι δεν αποτελεί απολύτως καμία απόδειξη για τίποτα.

3) Τι είδους βιαιοπραγία έκανε; Και σε τι φάση; Ξανά, χωρίς context είναι απίθανο να βγάλει γνώμη κανείς. Γιατί αν για παράδειγμα έπαιξε μπουνιές με τίποτα άτομα από τους Indigenes -βλ. εξήγηση περί αυτών παρακάτω- εγώ θα της βγάλω το καπέλο.

4) Αν αρχίζαμε να ψάχνουμε τις πολιτικές πεποιθήσεις του κόσμου με βάση το πόσοι από τους (πρώην) συντρόφους τους/συνοδοιπόρους κτλ κατέληξαν στην "αντίπερα όχθη", θα έπρεπε να το κλείσουμε το μαγαζάκι της αριστεράς. Η "αλλαγή πορείας" είναι, αν μη τι άλλο, ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο και βαραίνει, αν "βαραίνει", αυτούς που την κάνουν. Όχι τους υπόλοιπους, γνωστούς, συντρόφους κτλ.

Ας το πω όλο αυτό και αλλιώς:

Δεν είχα ιδέα για την Φουρετ, πρωτοάκουσα για αυτήν από ένα παλιότερο σχόλιο του απολυτήριου (αν θυμάμαι καλά) που μιλούσε για "πρωθιέρεια της ισλαμοφοβίας". Την ξαναπέτυχα στο πάνελ με τον Old Boy που (συμφωνόντας με τον Δύτη) αυτά που είπε μου φάνηκαν αξιοπρεπέστατα. Αλλά κρατούσα μικρό καλάθι -ή αν θέλεις καλύτερα, κρατούσα μια πισινή- ακριβώς επειδή κάποιος κόσμος από εδώ μέσα την είχε "ξεμπροστιάσει" ως ισλαμοφοβική. Τέλος, έκατσα σήμερα και διάβασα το
link
του απολυτήριου. Ομολογώ πως δεν αισθάνομαι πως κατάλαβα καλύτερα περί τίνος πρόκειται η Φουρέτ. Αυτό που κατάλαβα σίγουρα είναι πως στην νέα μόδα αντι-ισλαμοφοβίας, η Φουρέτ είναι κόκκινο πανί, χωρίς ωστόσο κάτι από αυτά για την οποία την κατηγορεί το άρθρο να μου φαίνονται υπερβολικά. Αν κάτι βγάζει μάτι πάντως στο συγεκριμένο κείμενο είναι το σημείο που αναφέρει τις ομάδες που υπερασπίστηκαν τις Bentot και Leila. Δεν γνωρίζω το CRI ή και το CFPE, αλλά μπορώ με απόλυτη σιγουριά να σας διαβεβαιώσω πως η οργάνωση Indigenes de la Republique είναι μια σιχαμένη αντισημιτική ομάδα, που υποστηρίζει άνευ ενδοιασμών την Χαμάς και την Χεζμπολά, στέκεται αλληλέγγυα στον φασιστάκο Dieudonne και θεωρεί την ομοφυλοφιλία μια "δυτική ανωμαλία" την οποία προσπαθούν οι λευκοί να επιβάλλουν στους οικογενειάρχες μουσουλμάνους. Κοινώς, το να σε κατηγορεί για κάτι αυτή η ομάδα είναι περισσότερο τίτλος τιμής παρά απόδειξη πως έχεις κάτι προβληματικό στις απόψεις σου.

Μου φαίνεται αρκετά πιθανό η Φουρέτ να είναι αντίστοιχης αντίληψης (περί Ισλάμ και λοιπών δαιμονίων) με τους Charlie Hebdo. Κοινώς μια αριστερά την οποία δεν συμπαθώ καθόλου αλλά την οποία δεν θεωρώ ρατσιστική.

Υ.Γ. το ξέρω Δύτη πως θα με μισήσεις για αυτό το σχόλιο, αλλά τώρα που έχει μπει κι άλλος κόσμος (τρισαλλαχ) μπορείς να με αγνοήσεις κιόλας :) :) Αν μη τι άλλο, το θεωρώ αρκετά σημαντικό ζήτημα το οποίο ίσως στην Ελλάδα να μην είναι τόσο "επείγον", αλλά προς τα εδώ τουλάχιστον είναι. Και το λέω αυτό γιατί έχω αρχίσει να καταλαβαίνω πως ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς είναι πλέον σαφέστατα

μέρους του προβλήματος.

Μήπως και κουνηθεί κανένας αντμίν, Κον :)